| Archief Steen- en Buizenbakkerijen Joseph Dumoulin (Langemark) (archief nr. 1822) |
| Periode | s.d. |
| Omvang en medium | 0,01 m |
| Archiefvormer | Steen- en Buizenbakkerijen Joseph Dumoulin (Langemark) (1922-[1980])
Lees meer| Soort entiteit | Organisatie | | Geautoriseerde naam | Steen- en Buizenbakkerijen Joseph Dumoulin (Langemark) | | Bestaansperiode | 1922-[1980] | | Geschiedenis | De steen- en buizenbakkerij Dumoulin werd in 1922 in Langemark opgericht door Joseph Dumoulin (1895-1981). In eerste instantie liet hij grootschalige veldovens bouwen om stenen te bakken. In 1923 had hij voldoende kapitaal om een permanente steenbakkerij te bouwen langs de Groenestraat in de wijk Hagebos te Langemark. Datzelfde jaar huwde Joseph Dumoulin met Maria Muyssen (1898-1985), die de financiële en administratieve kant van de onderneming op zich nam. In 1926 kon Dumoulin de steen- en buizenbakkerij Menu in de Blauwpoortstraat (nu: Gapaardstraat) in Wijtschate overnemen. Voortaan werden in Langemark uitsluitend volle stenen geproduceerd en in Wijtschate holle stenen en drainagebuizen. In de jaren 1930 werkten in beide fabrieken zo’n tweeëntwintig seizoenarbeiders. Waarschijnlijk was de steen- en buizenbakkerij Dumoulin een éénmanszaak waarbij het privévermogen en het vermogen van het bedrijf niet gesplitst waren.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de productie in Langemark stilgelegd maar ging deze verder in Wijtschate. Na de oorlog werd in beide productie-eenheden een zekere mechanisering doorgevoerd. Er werden mechanische kleibaggers ingezet, de snijmachine werd geautomatiseerd en er werd elektriciteit gelegd. Toch bleef het productieproces in Wijtschate grotendeels hetzelfde als tijdens de vooroorlogse periode. In Langemark voerde Dumoulin daarentegen een grondige modernisatie door in de jaren 50 en 60. Er werd een tunneloven gebouw ter vervanging van de ringoven. Deze nieuwe oven bleek echter niet te voldoen: de stenen droogden te snel of onvoldoende waardoor ze barstten. Joseph Dumoulin kon voor dit probleem geen goede oplossing vinden, waardoor zijn steenbakkerij de concurrentieslag met bedrijven in Zonnebeke en Ieper verloor.
Bovendien kon het bedrijf niet concurreren met de massale en goedkope productie van pvc-buizen en raakten de kleiputten langzaamaan uitgeput. Geleidelijk aan werd er minder geproduceerd en werden er minder arbeiders tewerkgesteld. De buizenbakkerij in Wijtschate moest omstreeks 1975 de deuren sluiten. De hoofdzetel in Langemark bleef nog enkele jaren langer stenen produceren maar er werd nog slechts met een geringe bezetting van zo’n vijf arbeiders gewerkt. Geleidelijk aan werd er niet meer geproduceerd en werd de overblijvende stock verkocht. Omstreeks 1979-1980 sloot ook het bedrijf in Langemark de deuren.
|
|
| Bereik en inhoud | Het archief bestaat uit een blanco envelop, rekening, verzendingsborderel en briefpapier met hoofding van het bedrijf. |
| Toegangen | Inventaris beschikbaar (archief vrij raadpleegbaar) |
| Ordening | Niet van toepassing. |
| Voorwaarden voor raadpleging | Het archief is vrij raadpleegbaar. Lees onze disclaimer raadpleging van archieven. |
| Voorwaarden voor reproductie | Standaardvoorwaarden, zie het leeszaalreglement. |
| Taal en schrift | Nederlands / Standaardschrift |
| Fysieke kenmerken en technische vereisten | Papier / Geen |
| Verwerving | Verworven via het project "Dichter bij de mensen: steen- en buizenbakkerij Dumoulin" (2018). |
| Selectie | Geen selecties uitgevoerd. |
| Persistente url | https://hdl.handle.net/21.12117/12340160 |
