| Archief Herman De Croo (archief nr. 1101) |
| Periode | 1958-2019 |
| Omvang en medium | 303,8 m |
| Archiefvormer | Herman De Croo (Opbrakel, 12.8.1937 - …)
Lees meer| Soort entiteit | Persoon | | Geautoriseerde naam | Herman De Croo | | Andere namen | Herman Francies Joseph De Croo | | Bestaansperiode | Opbrakel, 12.8.1937 - … | | Geschiedenis | Advocaat, hoogleraar VUB, landbouwer; burgemeester van Michelbeke, schepen en burgemeester van Brakel, parlementslid, minister, kamervoorzitter, minister van Staat; voorzitter van de VLD (1995-1997).
Herman Francies Joseph De Croo werd geboren te Opbrakel op 12 augustus 1937. Zijn vader was landbouwer en ondernemer (zo had hij een melkerij). Herman De Croo ging naar de lagere school in Michelbeke, en volgde van 1950 tot 1956 middelbaar onderwijs aan het jezuïetencollege Saint-Stanislas in Mons (Bergen), waar hij Grieks-Latijn studeerde. Hij ging nadien studeren aan de ULB en in 1961 werd hij doctor in de rechten. Hij werd ook kandidaat in de politieke wetenschappen in 1960. Hij kreeg een Fulbright beurs en studeerde in 1961-1962 aan de befaamde Law School van de universiteit van Chicago, waar hij ook doceerde. Van 1963 tot 1968 was hij assistent en werd tegelijkertijd onderzoeker aan het Centre Interuniversitaire de Droit Public. In 1967 werd De Croo docent aan de ULB-VUB. Na de splitsing van deze instelling werd hij in 1973 buitengewoon hoogleraar aan de VUB. In 1986 werd hij gewoon hoogleraar (tot aan zijn emeritaat in 2005). In 1961 werd hij ook advocaat aan de balie van Oudenaarde. Verder is hij ook actief als landbouwer. Van 1957 tot 1961 was hij voorzitter van de liberale studenten aan de ULB-VUB. In 1958 werd hij lid van het partijbureau van de Liberale Partij (zonder stemrecht). In 1963 werd hij nationaal voorzitter van het Nationaal Jeugdverbond voor Vrijheid en Vooruitgang. Zo stichtte hij het tijdschrift Horizon. Nog in 1963 richtte hij de Liberale Federatie voor Jeugdhuizen op. In 1964 stichtte hij het Nationaal Verbond van de Jonge PVV Mutualisten. De laatste vormde monitoren voor vakantiekolonies en organiseerde culturele reizen. Van 1966 tot 1971 was hij één van de drie nationale secretarissen van de unitaire PVV-PLP. Van 1964 tot 1968 was hij ook afgevaardigde van het liberaal syndicaat van het wetenschappelijk personeel aan de ULB en de VUB. In 1964 werd hij gemeenteraadslid en burgemeester van Michelbeke, een functie die hij bleef uitoefenen tot 1971. In 1965 stond hij voor het eerst op de kamerlijst voor het arrondissement Oudenaarde. In 1968 werd hij als lijsttrekker verkozen tot volksvertegenwoordiger en sedertdien is hij reeds 50 jaar ononderbroken parlementslid. Van 1968 tot 1991 zetelde hij als volksvertegenwoordiger voor het arrondissement Oudenaarde. Van 1991 tot 1995 was hij senator en van 1995 tot 2014 opnieuw volksvertegenwoordiger. Bij de verkiezingen van 25 mei 2014 was hij kandidaat voor het Vlaams Parlement. Hij werd verkozen en sedertdien zetelt hij in het Vlaams Parlement.
De Croo was eerste schepen van Brakel van 1977 tot 1982 en van 1994 tot 2000, verantwoordelijk voor financiën en personeelsbeleid, en in 2001 werd hij burgemeester van Brakel. In 2013 gaf hij de fakkel door aan zijn zoon Alexander De Croo, die sindsdien burgemeester van Brakel is. Herman De Croo werd in 2013 ereburgemeester. Van 1972 tot 1974 was hij PVV-fractievoorzitter van de Cultuurraad. Van 1974 tot 1977 was hij minister van Nationale Opvoeding. In 1978 werd hij voorzitter van het Paul Hymanscentrum, het voormalig Liberaal Studiecentrum (hij bleef dit tot 2003). Van 1977 tot 1980 was hij PVV-fractieleider in de Kamer van Volksvertegenwoordigers. In 1980 werd hij minister van PTT en van Pensioenen en van 1981 tot 1985 was hij minister van Verkeerswezen en PTT. Van 1985 tot 1988 was hij minister van Verkeerswezen en Buitenlandse Handel. Van 1991 tot 1995 was hij VLD-fractievoorzitter in de Senaat en was hij voorzitter van de Commissie voor Buitenlandse Zaken in de Senaat. De regering Dehaene I (1992-1995) delegeerde hem ook als vertegenwoordiger bij de OESO (de organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling), hoewel hij tot de oppositie behoorde. In 1993-1994 zetelde hij in het Wise Men’s Committee (het Comité des Sages), een internationale denktank van de Europese Unie met als doel de in crisis verkerende Europese luchtvaart te redden en een antwoord te bieden op de deregulatie van het luchtruim. In 1994 publiceerde dit comité hierover een rapport. Van 1995 tot 1997 was hij voorzitter van de VLD. Van 1995 tot 1999 was hij ondervoorzitter van de Kamer van Volksvertegenwoordigers. Op 3 juni 1998 werd hij Minister van Staat. Hij was voorzitter van de Kamer van Volksvertegenwoordigers van juli 1999 tot juli 2007. In 1995 werd hij lid van het Federaal Adviescomité voor Europese Aangelegenheden en van juli 1999 tot juli 2010 was hij er voorzitter van. Van juli 2007 tot april 2009 was hij ondervoorzitter van de Kamer van Volksvertegenwoordigers. Sedert 1999 was hij lid van het Bureau van de Kamer van Volksvertegenwoordigers. In 2008-2009 was hij Belgisch vertegenwoordiger in de reflectiegroep DAC (Development Assistance Committee) van de OESO. Hij was voorzitter van de Open VLD-fractie in de Kamer van juli 2010 tot juli 2011. In 2011 was hij ook voorzitter van de bijzondere Opvolgingscommissie die belast was met het onderzoek naar de financiële crisis. Herman De Croo had in de loop van zijn carrière ook meerdere mandaten: zo is hij voorzitter van de European Transport Safety Council (sedert 1994), voorzitter van het Belgisch Referentiecentrum voor de Expertise over Centraal-Afrika – Centre belge de référence pour l’expertise sur l’Afrique Centrale (E-CA / CRE-AC) sedert zijn oprichting in 2006 en dat tot doel heeft projecten te ondersteunen in het gebied van de Grote Meren, voorzitter van de Stichting Prinses Marie-Christine (in 1977) en voorzitter van de Cardiologische Stichting Prinses Liliane sedert 1986 en stichter-voorzitter van het Wereldautomobielcentrum Autoworld (Veteran Cars Collection) sedert 1984. Hij is verder ondervoorzitter van het Carnegie Hero Fund (sedert 2004), en was ondervoorzitter en voorzitter van meerdere Inter-parlementaire Unie werkgroepen, voorzitter van MISC.be (studie en inventaris klassieke muziek) sedert 1973 en voorzitter van de EastWest Institute Advisory Council sedert 2005. Hij is ook stichter in 1966 van de volleybalclub Saturnus. In 1988 werd de Stichting Herman De Croo opgericht door sympathisanten, in 2005 werd dit herdoopt tot het Herman De Croo Centrum.
In 1961 huwde Herman De Croo met Françoise Desguin en ze kregen twee kinderen, Alexander en Ariane. Hij kreeg ook talrijke Belgische en buitenlandse eretekens en onderscheidingen. Herman De Croo publiceerde tijdens zijn lange carrière ook heel wat wetenschappelijke artikels, bijdragen en diverse boeken. |
|
| Bereik en inhoud | Het archief bestaat o.a. uit stukken dossiers m.b.t. zijn activiteiten als parlementslid en als (bestuurs)lid van diverse verenigingen en organisaties. |
| Toegangen | Geen archieftoegang beschikbaar (archief niet raadpleegbaar) |
| Ordening | Niet van toepassing. |
| Voorwaarden voor raadpleging | Het archief is niet raadpleegbaar. Lees onze disclaimer raadpleging van archieven. |
| Voorwaarden voor reproductie | Standaardvoorwaarden, zie het leeszaalreglement. |
| Taal en schrift | Nederlands / Standaardschrift |
| Fysieke kenmerken en technische vereisten | Papier / Geen |
| Verwerving | Geschonken door Herman De Croo vanaf 2003. |
| Selectie | Geen selecties uitgevoerd. |
| Beelddocumenten | Affiche (58)
Archief (1)
Audio (6)
Diploma (1)
Foto (212)
Medaille (1)
Object (17)
Pancarte (1)
Tekeningen en prenten (2)
Video (9) |
| Persistente url | https://hdl.handle.net/21.12117/1254499 |
